logo.jpg

Małopolskie Centrum Nauki

Gdy okoliczne budynki pną się w górę, łąki miejskie rozpościerają się niepozornie w najmniej spodziewanych przestrzeniach. To miejsca szczególne w urbanistycznej tkance Krakowa. Szczególne, bowiem zlokalizowane wśród zgiełku biurowców, samochodów, bezustannie spieszących się ludzi. Zielona przestrzeń przywodzi na myśl błogi spokój i chwilowe oderwanie się od nasyconego wachlarzem emocji szybkiego, wielkomiejskiego życia.

MCN.jpg


MCN.jpg


Główną ideą projektu było zachowanie istniejącej formy terenu. Zabieg ten umożliwił jednocześnie nawiązanie formą i lokalizacją projektowanej komunikacji do znajdującego się w bliskim sąsiedztwie pasa startowego Kraków-Czyżyny. Miejsce, które wybrano na inwestycje MCN jest na chwilę obecną spacerową destynacją licznych mieszkańców Krakowa, ponieważ stanowi unikalną w skali miasta zieloną, niczym niezakłóconą przestrzeń. Dlatego też całość terenu, pod którym znajdował się będzie budynek zostanie przestrzenią dostępną publicznie jako miejski ogród. Ogród atrakcyjny nie tylko w porannych promieniach letniego słońca ale także jesienną nocą gdy iluminacja bijąca z zielonego serca budynku rozpościerać się będzie na otaczającą łąkę. Poczucie bezpieczeństwa, bliskość natury i tajemnicza łuna światła zachęci do spaceru lub odpoczynku nawet po zmroku.

Tuż przed tarasem widokowym wynurzającym się z łąki zaprojektowano zbiornik wodny, będący także istotnym elementem części wystawowej wewnątrz budynku. Dno zbiornika na poziomie -10.5 pozwoliło na przeszklenie go od strony wystaw, dając tym samym abstrakcyjną i nowatorską przestrzeń aranżacyjną. Usytuowanie budynku w całości pod ziemią, oprócz kwestii ekologicznych, energooszczędnych i akustycznych daje możliwość stworzenia zielonej enklawy w sercu budynku. Dwupoziomowe atrium to także przestrzeń widowiskowa, rekreacyjna i warsztatowa. To miejsce, gdzie zarówno dzieci jak i dorośli odbiorcy zetkną się z pobudzeniem wszystkich zmysłów poprzez naturę i umiejętne jej wykorzystanie.

Główne wejście pieszo - rowerowe do budynku prowadzi od ulicy Bora Komorowskiego. Tam odwiedzający mają możliwość wejścia na ogólnodostępną łąkę z tarasem widokowym lub dostania się do budynku jedną z zawieszonych nad atrium kładek.
Hol główny, do którego droga biegnie wśród koron drzew i krzewów stanowi centrum komunikacyjno - logistyczne budynku. Jest on powiązany z każdą strefą obiektu dla obsługi oraz z koniecznymi strefami dla odwiedzających.
Przestrzeń wystawowa obiektu mieści się na dwóch kondygnacjach. Wyjątkiem jest część wystaw stałych, gdzie przewidziano dziesięciometrową wysokość pomieszczenia mając na uwadze eksponaty wielkogabarytowe. Z tej strefy jest możliwość bezpośredniego przejścia do laboratoriów i warsztatów, które zajmują część parteru.
Strefa konferencyjna i administracyjna zostały powiązane wspólnym, niewielkim holem do którego zaprojektowano osobne wejście z zewnątrz budynku. Zapewnia to optymalizacje natężenia ruchu w holu głównym MCN w przypadku aktywności wszystkich części obiektu w jednym momencie.

Architektura w miejscu tak wyjątkowym powinna wywodzić się przede wszystkim ze zrozumienia, empatii i wyobraźni. Powinna dawać wyraz poszanowania dla miejsca będąc jednocześnie niepowtarzalną wizytówką miasta. Różnorodność otoczenia pod względem architektonicznym, bezpośrednie sąsiedztwo budynków mieszkalnych, zabytkowy pas startowy to czynniki które bezpośrednio wpłynęły na formę projektowanego obiektu. Myśląc „centrum nauki” automatycznie przychodzi na myśl budynek nowoczesny, nierzadko monumentalny, innowacyjny. Wyjątkowy. Niespotykany. Czy oznacza to jednak, że metaforą tych przymiotów ma być pnąca się ku górze ekstrawagancka bryła? Czy innowacja i nowoczesność budynku nie powinny niekiedy wybrzmiewać w ciszy zapraszając tym samym do swojego wnętrza?

Zespół projektowy w składzie:
Mateusz Manecki
Weronika Krauze
Paulina Olszowy

Opublikowano styczeń 2018